"GO WITH THE FLOW"

Lieve lezers,

Het is alweer een aantal dagen geleden dat ik een stukje schreef, ik was veel te druk met.............. niets doen. Ikzelf zit hier al weer bijna 5 weken en Inge zelfs 8 en we draaien hier aardig mee. We zijn met nog een enkeling meer hier bij AYV al het langst. We "go with the flow". Je past je aan het ritme en de dagindeling hier want iets anders is er toch niet. Alles gaat zo zijn gangetje hier en Inge voelt zich goed. Hier ziet iedereen elkaar als een soort van 2e familie, je wordt meestal direct wel opgenomen in de groep en iedereen kijkt naar elkaar om. Dat is natuurlijk hartverwarmend en dat was ook de reden dat we daarom maar een dansje deden tijdens het VISHU-festival. Dit vier je namelijk met familie. Ik hoop dat jullie genoten hebben van de video vogeltjesdans, hier hebben ze dat in ieder geval wel gedaan. Zo langzamerhand komen we ook steeds meer te weten van de cultuur hier in dit district. Je wordt zo eigen met de meiden (therapeuten) dat je steeds meer wilt weten. Ze zijn zeer bescheiden en heel dienstbaar en je kunt ook lachen met hun. Ik wil natuurlijk weten of ze getrouwd zijn, een leuke man hebben, uitgehuwelijkt zijn, een wasmachine of rijbewijs hebben, kinderen, een goede baas, aantal vrije dagen, noem maar op. Eerst geven ze wat verlegen antwoordt maar daarna gaan ze los. De meiden die ik de vragen gesteld heb zijn allemaal uitgehuwelijkt, zelfs zeer jong nog, met 16 jaar. Gelukkig hebben ze wel goede mannen getroffen en hebben ze een goed leven hier. Rijbewijs hebben ze niet, en een enkeling heeft maar een wasmachine. Omdat elektriciteit vaak een probleem is, kan deze pas vaak aan na 22.00 uur. Een televisie hebben ze meestal wel, evenals gouden sieraden. De gouden sieraden krijgen ze bij hun huwelijk van hun echtgenoot. Kinderen hebben ze allemaal en de ouders of schoonouders wonen bij hun in. Verzekeren voor ziektekosten doen ze hier niet en thuiszorg kennen ze ook niet. De kinderen nemen de kosten en de zorg van opa en oma voor hun rekening. Het leven is hier eenvoudig en goedkoop. Terwijl wij in Nederland alle informatie en nieuws tot ons nemen, zoveel zelfs dat we overvoerd worden, lezen ze hier een plaatselijk krantje en meer willen ze niet weten. Een reisje naar Europa zit er voor hun niet in want bij ons is het voor hen niet te betalen. Een heren knipbeurt bij de kapper kost hier 100 roepies, ongeveer 1,50 euro. De jongen die net geknipt was heb ik maar niet gezegd dat de ene kant hoger opgeknipt was dan de andere kant. Een wasmachine kost hier 10 maanden salaris en de salarissen liggen tussen de 800 en de 3000 roepies. Rond 2000/2500 roepies is het gemiddelde ongeveer. Een jeans dragen de dames nooit maar ze dragen prachtige kleurrijke kleding en elk district heeft ook zo zijn traditionele kleuren. Voor district Wayanard is dat roomwit met goudkleur. (zie foto's). Ook hebben we hier al veel dieren gezien die wij (gelukkig) nooit zien. Helaas krijgen we (nog) geen toestemming het nationaal park te begroeten. De eekhoorntjes en apen zijn natuurlijk schattig om te zien maar ik heb ook mega grote kakkerlakken en spinnen (vind ik) gezien op mijn kamer. Ik durf deze echt niet weg te halen, ik heb een enkele keer zelfs niet meer durven slapen. Dan wordt je midden in de nacht wakker, schijn je met een klein lichtje naar je fles drinken om wat te drinken en dan kruipen daar 3 grote kakkerlakken of kijkt er een kat je aan met een paar grote ogen. Nou dan schrik je je een ongeluk en slaap je echt niet meer. Midden in de nacht heb ik de jongen in het restaurant dan maar wakker gemaakt met vele excuses want ik ben een grote schijtert en durf de beesten echt niet weg te halen. De kat was ook helemaal niet van plan om weg te gaan want die lag heerlijk op mijn stoel. Die moet overdag onder mijn bed hebben gezeten want mijn deur zat dicht. Nu kijk ik dus elke avond onder mijn bed en heb mijn kamer laten behandelen met een bestrijdingsmiddel. Voordat ik nu naar de toilet ga, kijk ik eerst of er geen slang in de toilet ligt, er geen spinnen over de muur lopen en zorg ik altijd dat mijn klamboe goed om het bed heen hangt. Toch schrik ik soms nog rechtop omdat ik denk dat er iets op mijn hoofd gevallen is en het een beest moet zijn maar gelukkig tot nu toe doet de klamboe wat die moet doen. Ik heb zelfs de wat grotere gaatjes met sporttape dichtgeplakt. Je weet maar nooit. Hier lachen ze er om en verzekeren ze me dat je nergens dood aan gaat. Als je ergens gestoken bent wordt de plek hooguit erg rood, dik en pijnlijk maar ach, de dokter is aanwezig. Inge heeft vooral overlast van zwarte vliegjes die gedurende de avond en nacht komen en letterlijk uit de lucht op de grond vallen. Inge hoort dit constant en dat houd haar uit de slaap. Misschien helpt het haar om de slaap te vatten als ze ze gaat tellen want in de ochtend zijn het er toch een handje vol. Wat ik wel bijzonder vond was een vliegend beestje, niet groter dan 1 cm en dat gaf licht af. Zo schattig, een vliegend lichtje. Eenmaal op de grond gaf het geen licht meer.

Inge en ik hebben hier de farm en farmacy bezocht, (dat mocht wel) maar daarover meer in de volgende blog. Inge mag maar 1x per week een uitje omdat ze haar energie moet besparen vindt dr Nimmy, (zijzelf niet).  Ik moet gaan, ik krijg rook in mijn oren tegen tinnitus en wil de dames niet laten wachten. Tot gauw !