Wayanard Hospital

Lieve lezers,

Dinsdagavond 18.00 uur: Inge werd niet lekker. Ze ging al weg bij de avond Pooja omdat ze misselijk was en dit verergerde gedurende de avond. Tegen 20.30 uur was de misselijkheid en de buikpijn zo erg dat ik toch naar de receptie gegaan ben en daar om de dokter gevraagd heb omdat het niet goed ging. De drie mensen die nog bij de receptie aanwezig waren sprongen gelijk op van hun stoel en de dokter was er zo. Inge kreeg medicijn op medicijn maar beter werd het niet. Toen het wat rustiger leek ging ik toch naar mijn eigen cottage en probeerde wat te slapen ondanks dat het er zorgelijk uitzag. Inge had me beloofd te bellen als het niet ging en dit deed ze dan ook tegen 24.00 uur. In het restaurant slaapt altijd iemand dus die heb ik wakker gemaakt en hij waarschuwde vervolgens de dokter. Zij zijn bezig geweest met Inge tot 03.30 uur in de ochtend. Ze gaven Inge Cowurine met water te drinken en een pasta op de buik. De hele avond en nacht heeft Inge 16x moeten braken dus alles kwam er weer uit maar uiteindelijk viel ze dan toch een uurtje in slaap, ben ik bij haar gebleven en tegen 06.00 uur in de ochtend leek het leed geleden. Zowel de misselijkheid al de pijn was weg. Dr Vipin zou komen zodra hij er was. Dit werd uiteindelijk wat later, waarschijnlijk omdat het weer goed ging. Inge dacht aan een darmafsluiting maar hijzelf niet. Omdat Inge op de " westerse  manier " graag duidelijkheid wil heeft hij voorgesteld om voor de volgende dag naar het laboratorium te gaan voor bloedprikken en een echo. Vervolgens zou ze een afspraak met de internist hebben in een groot ziekenhuis, het Wayanard Hospital. Zo gezegd, zo gedaan. Ik wilde uiteraard mee en Morali (de beheerder) zou ook meegaan. We vertrokken om 08.45 uur. Met oprechte bezorgdheid werd Inge uitgezwaaid door 2 personeelsleden. Het laboratorium was een uur rijden en allebei vonden we het toch ook even fijn om te ontsnappen uit de "gevangenis". Het was een bijzondere ervaring. de wachtkamer bij het lab was vol maar of het aan de invloed van Morali lag weten we nog niet maar we waren zo aan de beurt. Het zag er nogal primitief uit maar ze waren wel deskundig. Schoenen moest je buiten laten dus met blote voeten naar binnen maar Inge constateerde dat de vloer en spik en span uitzag. Je moet je maar overgeven aan hun en vertrouwen hebben dat de naald die uit een steriele bak komt, ook echt steriel was. De echo werd gemaakt op een harde bank met daaroverheen een kleed. Dat kleed werd na Inge niet verschoond, die zal dan daar waarschijnlijk wel de hele dag blijven liggen. Je zult de laatste maar zijn.Toch was de man die de echo verrichtte zeer deskundig en sprak goed engels, zijn toetsenbord leek echter ook al op een typemachine. Van enige privacy was geen sprake, er liepen gewoon mensen in en uit en de volgende patient stond alweer klaar. Na 10 minuten wachten kun je dan de uitslag meekrijgen. Wij moesten echter door naar het Wayanard Hospital wat nog een half uur verder rijden lag en zouden de uitslag van het lab op de terugweg meenemen. Ook in het Hospital duurde het niet erg lang en de specialist constateerde dat het geen darmafsluiting was en dat alles goed was. Door gassen kon het voedsel en drinken niet verder en zat alles verstopt. De uitslag van het bloed en de foto's van de echo zat in een keurige enveloppe, zeer professioneel zag het eruit. Om het aangename maar te combineren met het onaangename hebben we onderweg toch nog veel filmpjes en foto's met onze telefoons kunnen maken en Richard zal deze proberen op de blog te zetten. We reden langs thee - en koffieplantages, zagen de hectiek van het verkeer en reden door steden en langs winkels. We konden zelfs nog een bezoekje brengen aan een biologisch winkeltje. Omdat we deze dag even konden ontsnappen van de regelmaat en de omgeving AYV (erg geestdodend na weken van verblijf) hebben we toch een fijne dag gehad. Deze konden we ook fijn afsluiten omdat Inge na haar bezoek aan Dr Vipin het bericht kreeg dat alle uitslagen er goed uitzagen. Niet dat dit betekend dat de kanker weg is maar het algemene beeld laat zien dat het iets aan het inkrimpen is. Voorzichtig optimistisch dus maar het zal haar zeker motiveren. De angst en onzekerheid raakt ze echt niet zomaar kwijt en over 3 weken gaat ze weer naar het lab om de resultaten van de behandelingen op die manier goed te kunnen volgen.( Ik ga zeker weer mee). Omdat Inge 2 dagen haar medicijnen en behandelingen niet heeft gehad vanwege deze bezoeken is besloten weer direct te starten met de sterke medicatie en behandelingen. Inge vroeg aan Morali de rekening en tot onze verbazing was deze zo ongelooflijk belachelijk laag dat we hier om moesten lachen. De verzekering was al gebeld maar voor een totaalbedrag van ongeveer 12,50 euro was dit de moeite niet waard.  De taxikosten komen er nog wel bij op maar dit zal waarschijnlijk ook niet meer dan 75,00 euro zijn. 

Wat betreft de snelheid van afspraken,wachttijden en uitslagen kan de zorg in Nederland nog wat van leren. Voor nu is het belangrijk dat ze hier doorgaan met de behandelingen waar ze goed in zijn en zien we de nieuwe uitslagen over 3 weken positief tegemoet. 

Ik raak het niet meer kwijt, je wordt hier gehersenspoelt dus toch nog maar 1 keer; 

IT'S ALWAYS THE MIND.