Jochem Meyer

Beste lezers,

Wat heeft Jochem Meyer nu met India te maken zou je denken? Nou, een heleboel want hij heeft me "gered" om mijn "Porcation dag" door te komen (ik heb de dame van de farmacy gevraagd hoe je het schrijft) Zoals ik al eerder schreef zou ik een dag lang sprintjes trekken naar de toilet omdat iedereen hier een porcation krijgt. Dit betekent gewoonweg een reinigingskuur van je darmen. Deze was uitgesteld omdat ik met Inge naar het Wayanard Hospital ging en dan is dit niet handig. Omdat het weer goed ging met Inge was er een dag later geen ontkomen meer aan. Ze onthouden hier ECHT alles en iedereen weet het meteen. Van housekeeping tot in  het restaurant. Ook de andere gasten weten het direct want dat zien ze aan het eten wat je krijgt ter voorbereiding. Nou dan komen de verhalen wel los hoor. Het is maar goed dat deze verhalen in het engels zijn en ik het meestal niet goed kan verstaan want deze verhalen wil je wel missen. Ik zag er tegenop. Op de voorbereidingsdag at ik bij alle maaltijden lemmon rijst. De volgende dag begon goed met een algehele lichaamsmassage. De pasta wat ik op moest eten en het grote glas grapefruitsap wat ik op moest drinken ging ook goed en na een uurtje begon ik sprintjes te trekken naar het toilet. Ik moest binnen blijven met sokken en een vestje aan en de deur moest dicht, gedurende de hele dag. Ik voelde me direct al claustrofobisch in mijn donkere cottage, helemaal omdat de stroom ook nog eens regelmatig uitvalt. Uiteraard kreeg ik ook steeds meer honger, krampen en een opgezette buik. Het werd er niet leuker op. Ik zag dit al niet zitten maar omdat dr Nimmi zei dat het maar 1 dag was heb ik er uiteindelijk mee ingestemd. In de namiddag was ik al zo beroerd dat ik mijn scorelijst al niet meer bijgehouden heb. Op deze lijst zet je de aantal, tijd, geur, kleur en ? Ik was al wel zo ongeveer bij sprint nr 25. (totaal zijn het zeker 30 sprintjes geweest). Omdat ik de hele dag binnen moest zitten in mijn donkere cottage, zo deprimerend vond ik het, heb ik maar naar een voorstelling van Johem Meyer gekeken op Netflix. Richard heeft vele series en films op de Ipad gezet voor mijn vertrek, voor het geval dat. Nou dit maakte de dag nog een klein beetje dragelijk. Wat was ik hier blij mee. De dokter kwam nog 2 x kijken (en 3x per uur nog andere personeelsleden) maar zij vond niets zorgelijk, het hoorde er allemaal bij. Ik voelde mij ook nog eens een aanstelster want wat Inge en ook anderen moeten meemaken is vele malen erger en kiezen er ook niet voor. Zo dapper vind ik het dat zij allemaal elke dag die vreselijke behandelingen moeten doorstaan en ik wil maar blijven hangen in het "pretpakket". Als ik in de nacht dan ook nog 2x een "ongelukje" krijg dan heb ik het wel gehad. De volgende ochtend was het leed bijna geleden, ik zou alleen nog maar 1 dag Kitcherry moeten eten. De gebruikelijke procedure is eigenlijk nog ongeveer 5 dagen klysma's en 5 dagen lunch en diner, de kitcherry eten. (het is nog groener dan erwtensoep maar zonder zout zo smaakloos dat ik na een paar lepels al niet meer eet.) Ik heb dr Nimmi bijna moeten smeken om mij dit niet aan te doen en ze had de grootste lol toen ze mijn gezicht zag toen ze zei dat het niet nodig is. Ik was blijkbaar zo zichtbaar opgelucht dat het van mijn gezicht af te lezen was. Een dag later was dan gelukkig het leed geleden, ook dankzij de koekjes van De Bever, die ik als noodrantsoen bewaard heb. Een overgebleven pannekoek van iemand hier heb ik ook nog stiekem opgegeten. Niet stiekem genoeg want het personeel had het gezien maar ze konden er gelukkig allemaal hartelijk om lachen. Ondertussen heeft Inge tijdens een spaarzaam vrij momentje ook Jochem Meyer gekeken waardoor zij ook even kon schateren. Erg veel lachmomenten zijn hier niet, saai dus maar zoals we thuis altijd tegen elkaar zeggen; saai is goed want dan is er op dat moment ook geen ander leed of ongemak. De behandelingen van Inge gaan gewoon door. Ze heeft wel haar wens om andere maaltijden te krijgen duidelijk aangegeven want wat ze kreeg daar hield ze beslist niet van en dan staat het eten nog meer tegen. Deze wens is ingewilligd en ze verdraagt het goed en heeft minder diarree.

Gisteren is Merja uit Finland uitgezwaaid en vertrokken maar niet voordat het afscheidsritueel heeft plaatsgevonden waarbij je een mooie bloem ketting krijgt. Nieuwe mensen komen ook weer en we hopen dan toch dat daar een beetje gezellige mensen tussen zitten. We constateerden dat de nieuwe mensen die al gekomen zijn, echte "die hards" zijn. We weten dan eigenlijk genoeg. Het zal een vooroordeel zijn maar tot nu toe is gebleken; een beetje fanatieker, wat meer ingetogen en inderdaad iets minder gezellig maar wel heel aardig. Het zit nog net niet helemaal vol er is dus hoop.

Vanmorgen liep ik een kleine wandeling langs de rivier en ontmoette ik een vader met zijn zoon die met hun koeien aan het wandelen waren langs de rivier. Ik mocht een foto van hen maken en de jongen kwam naar me toe en we maakten een praatje in het engels. Zijn naam ben ik al vergeten maar hij was 7of 4, hij wist het geloof ik zelf niet. Hij gaf me daarna een handje en zwaaide toen ik later weer verder liep. Dat was zo'n leuke ontmoeting dat ik er blij van werd. De heilige koeien hier bij AYV gaan ook elke dag rond 09.00 uur voor een wandeling naar de rivier en krijgen daar een ayurvedische behandeling. Ze komen prachtig terug en dragen dan een kleurrijke ketting.

Ik wens iedereen een hele fijne en zonnige zondag. Hier in de computerruimte is het inmiddels zo warm dat ik de schaduw op ga zoeken bij de cottage en ik ga kijken hoe Inge de suntherapie vandaag weer heeft doorstaan. 

Wordt vervolgt...................

Richard heeft 2 filmpjes op de blog gezet, kijk maar bij video's en hij zal ook weer nieuwe foto's plaatsen.